سلام
وقتی دل آدمی بزرگ شد وقتی به خودش بیشتر از دنیاها فکر کرد خودش را پیدا می کند و خودش را می شناسد
و می بیند که از همه چیز بزرگتر است از دنیاها، از .....
راستی که ادما چقد زود دلشون رو از دست می دند و خودشون رو فراموش می کنن
یادم هست که استادم می گفت : آدم ارزشت زیاده ، مبادا خودتو به کمتر از خودت بفروشی
حرفش واقعیت بود و هست. واقعیت اینه که ما آدما هیچ وقت به این فکر نمی کنیم چرا عقب موندیم ، چرا از آرامش روحی و روانی خودمون جدا شده ایم ؟ جالب تر اینه که  اصلا فرار می کنیم از این سوالات و خودمونو مخفی می کنیم تا از این سوالها فرار کنیم.
راستی چرا آدما از این حقیقت ها فرار می کنند؟
مگه هر سوالی جوابی نداره؟
من که به این رسیدم . اگه آدما خودشون و وجدان خودشونو همیشه در نظر داشته باشند و با واقعیت ها
پیش برند خودشون رو پیدا می کنند و به آرامش می رسند
منتظر آرامش باشید....